Region Danas
Politički angažman započeo je u Savezu komunista, gde je 1986. godine postao predsednik Skupštine opštine Bačka Palanka. Veoma važan trenutak u njegovoj karijeri bio je 1987. godina, kada je, zajedno sa Mihaljem Kertesom, podržao političku struju Slobodana Miloševića, što je dovelo do sukoba sa rukovodstvom Pokrajinskog komiteta Saveza komunista Vojvodine. Ovaj potez označio je njegovu uključenost u antibirokratsku revoluciju, koja je bila ključna za političke promene u bivšoj Jugoslaviji.
Nakon smene autonomaškog rukovodstva u Vojvodini, postao je deo novog političkog kruga, a u decembru 1989. godine izabran je za predsednika Pokrajinske konferencije Socijalističkog saveza radnog naroda Vojvodine. Godine 1990. pridružio se novoj stranci, Socijalističkoj partiji Srbije (SPS), postavši njen potpredsednik za Vojvodinu i član Glavnog odbora. Ove političke pozicije omogućile su mu dalji uticaj na politička zbivanja u regionu.
Godine 1990. izabran je za narodnog poslanika na prvim višepartijskim izborima u Srbiji, a u januaru 1991. godine postao je potpredsednik Skupštine Srbije. Tu funkciju obavljao je do 1993. godine, kada je prešao na savezne funkcije, postavši poslanik Veća republika Savezne skupštine SR Jugoslavije, a zatim i potpredsednik ovog tela. Aktivno je bio uključen i u ministranske funkcije, postavši ministar za veze sa Srbima van Srbije u Vladi Mirka Marjanovića 1994. godine.
Iako je njegova ministarska karijera trajala do 1998. godine, politički angažman se nije smanjivao. Nastavio je da bude narodni poslanik, kako na republičkom, tako i na saveznom nivou, te je bio ključni član Socijalističke partije Srbije kroz sve naraštaje kongresa, uključujući i poslednji mandat u predsedništvu Pokrajinskog odbora SPS-a za Vojvodinu 1996. godine.
Iz političkog života se povukao nakon političkih promena oktobra 2000. godine.
Njegov unuk, koji nosi isto ime kao on, Radovan Pankov (1995) poznati je srpski fudbaler, koji je nastupao za FK Crvena Zvezda, a trenutno je član Legije iz Varšave.
Srbija Danas
