Pored prisustva bogosluženju i pričešća, vernici su na dan Svete Petke dolaze na Kalemegdan kako bi uzeli vodu sa izvora za koju se veruje da je zbog svetice čudotvorna.
– Leči sve, od nervoze do očiju, nogu i vrtoglavice – navode vernici.
Mošti Svete Petke bile počivale su u crkvi Ružica od 1396. do 1521. godine, kada su po naređenju sultana Sulejamana prenete u Carigrad. Sveta Petka je po predanju želela da upravo tu bude sahranjena, zbog čega je i vernicima ostavila u znak sećanja na nju čudotvoran izvor.
Prema narodnom predanju, crkva Ružica se nalazila na istom mestu kao i danas, jer je narod poštovao izvor Svete Petke, verujući da njegova voda prolazi ispod temelja hrama posvećenog Presvetoj Bogorodici. Postoji verovanje da su sestre Ružica, Marica i Cveta na prostoru beogradske tvrđave podigle po jednu crkvu kao svoju zadužbinu, koje su dobile imena po njima. U jednoj staroj narodnoj pesmi pominje se crkva pod ovim imenom na Beogradskoj tvrđavi, a to su pesme „Ženidba Todora Jakšića” i „Deoba Jakšića”.
Sa istorijske strane, smatra se da je naziv crkve „Ružica” preuzet od starijeg paganskog praznika Rozalije, koji se obeležavao tako što su učesnici svetkovine bili posipani laticama ruža. Kako se pravoslavni praznik Svete Trojice vremenski poklapao sa antičkim Rozalijama, mnoge crkve podignute u srednjovekovnim srpskim zemljama postale su poznate pod imenom Ružica.